Η μεγάλη και ολόασπρη εκκλησιά με το ψηλό καμπαναριό. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, δίπλα από τα καφενεία και την πλατεία. Αφιερωμένη στον Αρχιστράτηγο των Ουρανίων Ταγμάτων Μιχαήλ Αρχάγγελο, που γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου. Είναι γοτθικού ρυθμού με μεγάλο και ευρύχωρο ηλιακό.

Κτίσθηκε το 1911 και μυρώθηκε το 1918. Προηγουμένως υπήρχε στη θέση αυτή άλλη μικρή εκκλησία που χάλασαν οι παλιοί κάτοικοι και έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό. Το εικονοστάσι ήταν σκαλιστό. Οι εικόνες των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ ήταν μεγάλων διαστάσεων και τοποθετούνταν σε ειδικές θέσεις, αριστερά και δεξιά του εικονοστασίου. Οι υπόλοιπες εικόνες ήταν ζωγραφισμένες από χέρι καλού ζωγράφου που λάμπρυναν την εκκλησία, και ήταν δωρεές πιστών του χωριού.

Στο ιερό βήμα η Αγία Τράπεζα ήταν κτισμένη με τέσσερις μικρές καμάρες. Κάτω από την Τράπεζα υπήρχε λάκκος που άδειαζε ο νεωκόρος την κολυμβήθρα με το νερό, μόλις τέλειωνε το βάπτισμα.

Τα δύο αναλόγια έγιναν με δωρεάν του Γιωρκάτζιη και Μαριάννας Παπασεραφείμ, το 1966. Ήταν κάγκελλα και το Ψαλτήρι ειδικά κατασκευασμένο για να περιστρέφεται. Στον κυρίως ναό υπήρχαν πολλοί σκάμνοι. Γύρω από τη βόρεια και νότια πλευρά υπήρχαν πολλές εικόνες.

Η οροφή είχε κάτι το ξεχωριστό. Όμορφα και πολύχρωμα πιάτα ήταν στερεωμένα εκεί ψηλά και όποιος κοίταζε πάνω, θαύμαζε αυτή την ουράνια γαλήνη. Ο γυναικωνίτης ήταν κατασκευασμένος από ξύλο. Μερικές ξύλινες κολόνες τον στήριζαν.

Το παγκάρι τοποθετημένο στη νότια πλευρά στην κεντρική είσοδο της εκκλησίας.

Υπήρχε μεγάλη αυλή και γύρω γύρω ήταν κτισμένα υποστατικά (ηλιακούθκια) για τους μικροέμπορους που έρχονταν στην πανήγυρη.

Λίγο πιο μπροστά ήταν το καφενείο της εκκλησιάς που μετατράπηκε σε ΘΟΙ Πατρικίου και το ανώγειο με μικρά δωμάτια όπου έμενε κάποτε, πιο παλιά, ο δάσκαλος του ζωικού.

Αρχιμανδρίτες: Ευστάθιος και Φώτιος Κωνσταντινίδης.

Ψάλτες: Σαλαχώρης, Γεώργιος (Ξιάρος), Νικολάτζιης με τα παιδιά του Κυριάκο (Κουλλής), Σώτον και Γεώργιον (κάπου κάπου), Χατζημιχάλης με τον εγγονό του Χριστόφορον Αυξεντίου και ο Λάζαρος από τον Άγιο Θεόδωρο. Το κήρυγμα συνήθως διάβαζε ο Παπαζωσιμάς ή ο δάσκαλος Τρύφωνας Γεωργίου.

Νεωκόροι (Καντιλανάφτες): Γιώργος Ξιάρος. Ττοφής Κουράτος, Κυριάκος Σιάλου, Γιαννής Σιάλου, Βαρνάβας Γιαννακού και Αναστάσης Αντωνάκη.

Επιτροπεία: Διετέλεσαν πολλοί χωριανοί.

Θυμούμαστε τους: Παναγή Λούκα. Γεωρκάτζην Καμπανέλλα, Γιωρκάτζην Παπασεραφείμ, Λαμπρή Μιχαήλ, τον Αδάμο, Παναγιώτη (Ρούσο) Πασχάλη και λίγο καιρό ο Αυξέντιος Χριστοφόρου. Γεώργιος Τζιώρτζιης και Νικόλας Καϊττάνης.

Ιερείς που λειτούργησαν στον ιερό ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ: Παπάλοϊζος, Παπασεραφείμ, Παπαζωσιμάς Μιχαήλ, Παπάνδρεας Γεωργίου και Παπάνδρεας Στεφανίδης.

Παπάνδρεας Γ. Παπασεραφείμ

Παπάνδρεας Γ. Παπασεραφείμ

Παπαζωσιμάς Μιχαήλ

Eίναι μικρή εκκλησία κτισμένη στην άκρη της κεντρικής πλατείας πολύ κοντά στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Δεν ξέρουμε πότε κτίσθηκε. Λειτουργούσε την ημέρα του Αγίου Γεωργίου και άνοιγαν κάποτε τις Κυριακές να ανάψουν τα κανδήλια και να προσκυνήσουν.

Βρίσκεται στα νότια του χωριού, πολύ κοντά στο δρόμο που οδηγεί στον Απόστολο Ανδρέα. Απέχει περίπου 1 1/2 χιλιόμετρο από το Πατρίκι. Παλιά υπήρχε μια πέτρα τρυπητή με σταυρό. Η τρύπα δεν ήταν πολύ μεγάλη, ήταν σε σχήμα τετράγωνο. Όσοι είχαν κάποιο τάµα ή ζητούσαν τη βοήθεια της Παναγίας, πήγαιναν και περνούσαν τρεις φορές μέσα απ’ αυτή την τρύπα και ό,τι ζητούσαν πραγματοποιείτο. Γι’ αυτό λεγόταν Τρυπητή.

Το 1969 η Παναγία «ερομάτισε» την Δέσποινα Νικόλα Ππέλου από τα Γαστριά, και έκτισε ένα ωραίο εκκλησάκι κοντά στην πέτρα την τρυπητή. Γιόρταζε στις 8 Σεπτεμβρίου

Το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται λίγο έξω από το τουρκικό χωριό Αυγολίδα, στα δυτικά του Πατριτζιού. O Ανδρέας Γεωργιάδης στο βιβλίο του «Γαστριά-Πατρίκι, οι Πύλες της Καρπασίας» αναφέρει ότι εκεί ήταν το χωριό Πατρίκι στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Όμως με πιέσεις και εκβιασμούς, οι Τούρκοι ανάγκασαν τους κατοίκους να φύγουν και να εγκατασταθούν στη σημερινή του τοποθεσία. Παρόλο που έφυγαν οι Χριστιανοί κάτοικοι, εν τούτοις την εκκλησία δεν την πειράξανε οι Τούρκοι, την σεβάστηκαν και υπήρχε ως το 1974.

Κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου, ανήμερα της γιορτής της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Μαρίνας, πολλοί Πατρικιώτες πήγαιναν και γιόρταζαν εκεί. O ιερέας και οι ψάλτες μετέφεραν όλα τα χρειαζούμενα για να τελέσουν εσπερινό την παραμονή και θεία λειτουργία την άλλη μέρα. Οι τουρκοκύπριοι κάτοικοι στεκόντουσαν λίγο απόμερα και παρακολουθούσαν µε σεβασμό.

Βρίσκεται λίγο έξω από το τουρκοκυπριακό χωριό Λειβάδι στα βορειοανατολικά του χωριού μας. Μαζί με κατοίκους του χωριού Κώμη Κεπήρ γιορτάζανε με τους Πατρικιώτες στις 21 Νοεµβρίου.